Uit de pen van Jos Habets

In 1992 werd ik na een sollicitatie procedure aangenomen als leerling Hartfunctielaborant binnen het toenmalige hart- en longfunctielaboratorium in het Academisch Ziekenhuis Maastricht.
Het aandachtsgebied zou echocardiografie worden. Ik was weliswaar leerling maar een gedegen opleiding was er toen nog niet. De beginjaren waren samenraapsels van cursussen of onderdelen van opleidingen die soms deels bij het vak aansloten. Zo heb ik ooit het basisblok intensive care verpleegkundige opleiding gevolgd terwijl ik geen verpleegkundige achtergrond had. Tegenwoordig is dit ondenkbaar. Mijn ‘roots’ lagen in het analistenvak (medisch analist).

In de beginjaren heb ik alle ruimte gekregen me te ontplooien. Vanaf 1998 waaide er een nieuwe wind binnen het MUMC. De organisatiestructuur ging op de schop. Het hart- en longfunctielaboratorium hield op te bestaan en werden 2 aparte afdelingen.  Van een structuur met teamleiders gingen we nu naar eerste laboranten die onder de vlag van een afdelingshoofd de werkvloer vakinhoudelijk mochten aansturen. Vanaf die  tijd was ik het eerste aanspreekpunt binnen de echocardiografie.

In 1999 werd ik benaderd door Rinze Jonkman (toen o.a. voorzitter onderwijscommissie SBHFL) of het MUMC een rol kon spelen in het ontwikkelen van de opleiding tot hartfunctie laborant. In de eerste jaren hebben we met ons team ons beziggehouden met het ontwikkelen van de examenbank voor de eerste 2 leerjaren. Vlak daarna werd mij gevraagd of ik ook aan de bestuursvergaderingen van de SBHFL wilde deelnemen als bestuurslid. Dit heb ik tot 2009 gedaan en toen vond ik het tijd het stokje over te dragen. Ik denk nog wel eens terug aan de vergaderingen met Jaap Haaksma, Jean Marc Reinold en inmiddels vaste bakens Jacqueline Bakker- de Graaf en dr. Harriette Verwey. Zeker de laatste 2 zijn van groot belang bij het ontwikkelen en in stand houden van de opleiding (samen met vele andere vrijwilligers). In het MUMC werden hartfunctie non-invasief en invasief gesplitst. Steeds meer laboranten gingen zich specialiseren op hun vakgebied. Marktwerking in de zorg deed zijn intrede. Buitenshuis werd er een ‘one-stop shop’ principe voor cardiologische patiënten opgezet in de regio van een naburig ziekenhuis. Inmiddels is het tij weer gekeerd en wordt er samengewerkt met dat ziekenhuis.

De afgelopen jaren is er hard gewerkt om binnen het MUMC een nieuw hart en vaatcentrum op te zetten. Daar zijn een aantal disciplines bij betrokken: Cardiologie, Hartchirurgie, Vaatchirurgie, Flebologie, vasculaire interne Geneeskunde en vasculaire Neurologie. Eind 2012 is hier een nieuwbouw opgeleverd waarin de poliklinieken en functieafdelingen van deze disciplines geïntegreerd zijn. Alle processen rondom de patiënten en medewerkers moesten op elkaar afgestemd worden. Een behoorlijke klus. Dit verloopt in de praktijk meestal anders dan op de tekentafel. Dat gaat met vallen en opstaan. Zo langzamerhand begint iedereen elkaar te vinden en ontstaan er diverse gezamenlijke initiatieven. In een tijd waar de overheid de geldkraan dichtdraait moeten we creatief omgaan met beschikbare middelen en toch durven te investeren waar dat mogelijk is.

Om de zorg en alle processen daarom heen beter te stroomlijnen zijn we met een partner uit het bedrijfsleven in zee gegaan (Medtronic). Vanuit het hele land wordt ons gevraagd: “wat gebeurt er bij jullie in Maastricht?” Voor ons was dat in het begin ook erg spannend. Samen met de consultants van Medtronic worden m.b.v. een Lean six Sigma principe  (operational excellence) processen in kaart gebracht en efficiënter op elkaar afgestemd. Er worden o.a. zorgpaden ontwikkeld. Zoals recent een CRT-pathway. Belangrijk is dat hierin ook onderwijs en wetenschappelijke output in wordt meegenomen. Het meest belangrijke is dat de zorg rondom de patiënt zoveel mogelijk op elkaar wordt afgestemd (met een multi- disciplinaire aanpak).

Sinds mei 2013 mag ik me teamleider functie afdelingen noemen binnen het hart en vaatcentrum. De afdelingen echocardiografie en functie afdeling van de vaten heb ik onder mijn hoede. Afgelopen jaar heb ik een intensief management development programma gevolgd zoals dat tegenwoordig heet. Dit betekent niet dat ik niet meer met de voeten in de klei sta. Bij de echocardiografie ben ik nog steeds op de werkvloer actief. Op deze manier beleef ik wat er op de werkvloer speelt en probeer ik mijn opgebouwde expertise over te dragen aan een nieuwe generatie.

De wereld om ons heen verandert in een rap tempo. Niemand weet meer hoe de wereld er over 5 jaar uitziet. Binnen de hartfunctie ontstaan er ook diverse verschuivingen. Belangrijk is dat de diverse beroepsverenigingen ontwikkelingen met elkaar afstemmen zodat we niet afzonderlijk het wiel opnieuw proberen uit te vinden. Onlangs tijdens de themadag voor hoofden en leidinggevenden georganiseerd door de NHV blijkt dat we op de goede weg zitten. Wat wel opvalt is dat het ledenaantal uit onze beroepsgroep relatief laag is.

Dus bij deze een oproep: wordt lid van de NHV!!
Jos Habets