Als derde in de serie is aan mij de eer om een bijdrage te leveren aan de serie “ik geef de pen door…..”. Die pen werd bij overhandigd door mijn vriend Johan Koster.

Ik zou graag voor de jongere generatie iets willen beschrijven over de ontwikkeling van ons vak.

In 1984 ben ik in de Holteranalyse terecht gekomen.  Holteranalyse was toentertijd een tak van sport dat voornamelijk door 2 bedrijven in Nederland werd uitgevoerd. : Cardiolab (Rotterdam)  en Fysiologic (Zeist). Het aantal ziekenhuizen wat dit zelf deed was zeer beperkt. Mijn werkgever werd Fysiologic en na twee jaren maakte ik de overstap naar het toenmalige Academisch Ziekenhuis Groningen.  Holters werden opgenomen op bandrecorders (ca. 1 kg zwaar) en op cassette recorders.  Een schaar en plakband waren onmisbare stukken gereedschap als er weer eens een bandje vastgelopen was (spagetti tape). Een cassette recorder die te snel draaide gaf een te trage hartslag terug en een recorder die te traag draaide een te snelle hartslag. Cassettes werden hergebruikt, de bestaande signalen werden gewist met een “bulk eraser”. Dat laatste ging niet altijd goed en dus had je soms twee signalen doorelkaar, waarvan één van de vorige patiënt moest zijn. De cassettebandjes werden na enkele malen te zijn gebruikt afgedankt en vonden gretig aftrek bij collega’s. Een opleiding bestond niet, iedereen deed het werk zoals geleerd door zijn / haar voorganger en de verschillen in apparatuur, kennis en procedures tussen ziekenhuizen waren zeer groot. Iedere smal complex tachycardie was een SVT. Punt….. simpel. Van een common type AV-nodale tachycardie had nog nooit iemand gehoord, laat staan van erfelijke afwijkingen.  Sinds die tijd is er zeer veel veranderd.  Het aantal mislukte opnames is sterk afgenomen, de kwaliteit van apparatuur is sterk verbeterd. Nieuwe techniek heeft mogelijkheden gebracht waar ik aan het begin van mijn carrière niet van durfde te dromen. ECG’s worden via bluetooth naar een mobiele telefoon verzonden en het ECG is enkele seconden later in je mailbox te zien. Maar belangrijker nog is dat jonge laboranten door een goede opleiding  na 3 jaar al meer van ons vak weten dan ik in de eerste 10 jaar heb geleerd. De gedachte dat deze ontwikkeling van techniek en opleidingsniveau niet stil staat maar nog steeds verder ontwikkelt maakt mij ontzettend nieuwsgierig hoe ons vak er over 15 jaar uitziet. Ik ben er van overtuigd dat onze middelen steeds beter worden en dat laboranten die nu starten, een hoger niveau zullen halen dan ik ooit zal bereiken. Eigenlijk ben ik ontzettend jaloers……. Ik wil opnieuw beginnen!

Ik geef de pen door aan mijn HC collega uit Meppel, Joop Schoemaker…..

 

Dr. Jaap Haaksma, hoofd afdeling ECG diagnostiek,  UMCG.