Hartszaken in de cardiologie.
Ik ben een gedreven cardioloog. Het beste is nog niet goed genoeg voor mijn patiënt, maar wel patiënt centraal en dus patiënt veilig: KWALITEIT

Al op kinderleeftijd wilde ik zieke mensen helpen. Na de middelbare school kwam ik Geneeskunde studeren aan de Rijksuniversiteit Leiden. Ik ben een mensen mens en houd van direct aanpakken. Na een stage op een hartbewaking wist ik het zeker. Cardiologie dat is waar ik mijn passie en deskundigheid in kwijt kan.

In de cardiologie moet je naast snel schakelen ook bereid zijn het ziekte probleem te fileren, te overleggen met anderen en vooral vol te houden. Een open oog voor nieuwe ontwikkelingen en toepassingen. In mijn carrière heb ik meermalen mee gemaakt dat een casus eens als uitbehandeld beschouwd, dus geen interventie, later wel toegankelijk bleek voor nieuwe technieken. Dat vind ik uitdagend. Zoals nu met de steunharten. Als cardioloog met aandachtsgebied ernstig hartfalen heb ik mij vaak machteloos gevoeld. Kon ik nog iets doen wat kwaliteit en kwantiteit toevoegt aan het leven van de patiënt. Dat heeft er toe geleid dat ik in 2005 het MISSION! Hartfalen protocol schreef. Dit protocol biedt de mogelijkheid om patiënten volgens de richtlijn te behandelen, onderzoek te doen en nieuwe technieken toe te passen. Patiënten worden volgens een vast protocol gescreend, behandeld en geëvalueerd. Het was dan ook niet verwonderlijk dat met de komst van de nieuwe type steunhart, HVAD, de mogelijkheid van Destination therapie in plaats van harttransplantatie werd onderzocht. In 2010 heb ik het MISSION! Hartfalen protocol uitgebreid met MISSION!LVAD

Wat is Destination behandeling. De gouden standaard voor eindstadium hartfalen is de harttransplantatie. Ondanks de goede resultaten kent het grote beperkingen namelijk tekort aan donor organen, maar ook de late complicaties: nierfalen- maligniteit- afname van de cardiale functie op termijn. Veel patiënten in eindstadium hartfalen hebben ook andere pathologie en komen daarom niet in aanmerking voor transplantatie. Het steunhart kortweg LVAD genoemd biedt uitkomst. Na een strakke voorbereiding en training van het hele team hebben wij op 9 november 2010 de eerste implantatie gedaan en met succes. Recent, november 2015 heeft het LUMC als enige niet-transplanterend centrum toestemming gekregen om deze behandeling te mogen voortzetten binnen het kader van de WMBV vergunning. De resultaten van behandeling zijn heel goed. Doorzetten loont

Welke invloed heeft mijn vakgebied cardiologie op mij gehad?

Grenzen op zoeken en verleggen. Niet afwachtend zijn en gaan voor het beste resultaat, zolang het veilig en verantwoord is. Kwaliteit en niet alleen bij de artsen maar ook het hele behandelteam. Goede opleiding en regelmatig bijhouden van de kennis zijn een vast onderdeel voor iedere professional. Blijf nieuwsgierig, houd de ogen open. Patiënt centraal en patiënt veilig kan ook inhouden, niet doorgaan met behandelen. Ik doel daarbij niet op abstineren of euthanasie. Gewoon accepteren genoeg is genoeg. Dat valt niet mee! Maar ook dan heb je als dokter het voorrecht naast de patiënt te mogen staan en als “professionele” medemens de weg af te leggen. Wat een uitdaging, een eervolle taak.

Dr. Harriette F. Verwey
Plv. Afdelingshoofd cardiologie LUMC