Corrie Huls heeft mij gevraagd de pen van haar over te nemen.

Laat ik mij eerst even voorstellen. Mijn naam is Anja Folkers. In 1980 ben ik gaan werken op de Hart/Longfunctie-afdeling van het toenmalige Diakonessenhuis te Groningen. Daar ben ik opgeleid tot echocardiografiste. Na acht jaar daar gewerkt te hebben besloot ik voor meer uitdaging te gaan en ben ik gaan werken in de Weezenlanden te Zwolle omdat daar de Cardiochirurgie aanwezig was. Daar werd ik gevraagd te gaan werken als applicatiespecialiste bij Aloka. Helaas moest ik na twee jaar deze functie uitgeoefend te hebben besluiten dat dit niet aan mijn verwachtingen voldeed en ben ik terug gegaan naar het ziekenhuis.

In het Sint Lucas Ziekenhuis te Amsterdam heb ik veel geleerd en zestien jaar met heel veel plezier gewerkt als echocardiografiste, pacemakertechnicus in opleiding en laborante op de Hartcatheterisatiekamer. Na nog drie jaar gewerkt te hebben in het Spaarne Ziekenhuis te Hoofddorp besloot ik te gaan werken voor TMI-detacheerder in de zorg. Het tijdelijk werken op verschillende afdelingen in een grote regio van het land, als het ware een kijkje nemen in “de keuken van anderen” bevalt mij nog steeds erg goed.

Via TMI kreeg ik de kans om in het buitenland te gaan werken. Zo vertrok ik in maart 2013 voor een jaar naar Bonaire. Sinds 2010 is Bonaire samen met Saba en St-Eustatius een bijzondere gemeente van Nederland en is de Nederlandse overheid verantwoordelijk voor de gezondheidszorg op de eilanden.  Het eiland ligt in de zuidelijke caribische zee voor de kust van Venezuela met als hoofdstad Kralendijk en telt ongeveer 19000 inwoners.

Het Fundashion Mariadal Ziekenhuis is in 1922 opgericht door de zusters van Roosendaal. Het huidige Ziekenhuis telt anno 2016 35 bedden waarvan zes IC bedden. Het heeft een Spoedeisende Hulp afdeling, een specialistenburo (polikliniek) een grote Dialyse afdeling en de Ambulance dienst. Ook is er een decompressietank aanwezig voor de helaas toch frequente duikongelukken. Op 1 januari 2011 is begonnen met een samenwerkingsverband met de VU/AMC van waaruit visiterende specialisten en personeel op consultbasis werken in het Ziekenhuis. Veel specialisten komen van omliggende eilanden eens in de week of twee weken spreekuur houden. Hoewel de zorg in het Ziekenhuis van uitstekende kwaliteit is, is niet altijd de benodigde specialistische zorg toereikend. In die gevallen worden patiënten met de Air Ambulance, een lear jet, welke volledig is ingericht voor patiënten met het hoogste A1 profiel vervoerd naar Curacao of Medellin in Columbia.

Mijn “tropenrooster” was van 07.00 tot 15.00 uur. ’s Ochtends om 06.30 uur fietste ik langs de boulevard met uitzicht op de prachtige azuurblauwe zee naar het Ziekenhuis. Zwemkleding en snorkel mee om na het werk de prachtige onderwaterwereld rondom het eiland te bewonderen. Op het werk was ik verantwoordelijk voor de echocardiogrammen, het aansluiten van de Holters en de bloeddrukbanden en de inspanningsstesten op de loopband. Overgewicht en de daarmee samenhangende aandoeningen vormen de voornaamste gezondheidsproblemen onder de bevolking van het eiland. Vooral de loopbandtesten waren een ware uitdaging, na 5 tot 10 stappen te hebben gezet vond men het wel genoeg, of zo als een van de patiënten zei; “zuster mijn voeten zijn moe”. De Nederlandse mentaliteit en punctualiteit laat je los, patiënten komen wanneer het hun schikt, als het regent (gelukkig niet vaak) ga je niet naar buiten, vaak worden afspraken vergeten. Een gevleugelde uitspraak op het eiland is “ik weet het niet”. Op het eiland is Nederlands de voertaal maar er wordt veel Spaans gesproken en natuurlijk Papiamentu, hierdoor waren er nogal eens wat spraakverwarringen wat vaak ook wel tot komische situaties leidde. Na enkele maanden op het eiland te zijn had ik gelukkig de basis van het Papiamentu wel onder de knie. Omdat ik voor een jaar Nederland verliet moest ik mij uitschrijven uit het bevolkingsregister en kreeg ik de Bonairiaanse nationaliteit. De eerste twee maanden was huisvesting geregeld, daarna had ik gelukkig een leuk huisje gevonden met gezellige buren. In mijn gekochte oude Jeep verkende ik het eiland welke een zeer bijzondere natuur heeft. Buiten de bevolking is er een grote populatie ezels en geiten die gezellig langs de weg scharrelen.

Het was een bijzondere ervaring om op zo’n klein stukje overzees Nederland te wonen en te werken. De rust, natuurschoon, de zon, prachtige zee, vriendelijke bevolking en de leuke mensen die ik er heb ontmoet maakten het tot een fantastische ervaring. Momenteel is het Ziekenhuis vol in ontwikkeling. Er wordt een nieuwe polikliniek en Spoedeisende Hulp gebouwd. Er is sinds 2015 permanent een cardioloog aanwezig op het eiland. Dus wie weet…..!

Groeten, Anja